Sonnet aan de inwoners van Siberië & Canada
Ik had nooit zoveel zorgen en nooit zo weinig.
Een fietstocht de stad uit, niet terug vóór de regen,
burn-out tot nu toe aan m’n baas verzwegen,
burn-out tot nu toe aan m’n baas verzwegen,
het allersomberste waarmee ik mij pijnig.
Een schimmel heeft de zelfgemaakte jam bedorven,
dus moeten er boodschappen worden gedaan.
Bij het zaalvoetbal is mijn bril stukgegaan,
met blik op oneindig ben ik huiswaarts gezworven.
Ik denk dat in minder dan tienduizend dagen
hefboomfondsen dit land overspoelen.
Dan zal ik mij nergens nog veilig voelen.
M’n baas heeft mij tegen die tijd ontslagen.
Maar hoe groot deze zorgen voor mij ook zijn,
in verhouding tot die van u zijn ze klein.
Niet eerder gepubliceerd gedicht uit 2006.
De permafrost ontdooit helaas nog sneller dan toen bekend was:
© 2006/2017 Sander Grootendorst
